hüsn ~ حسن ::: (a. s.) : 1) güzel, iyi. 2) i. güzellik, iyilik.
hüsn-i âdâb ::: güzel terbiye, görgü.
hüsn-i ahlâk ::: ahlâk güzelliği.
hüsn-i âkibet ::: netîce güzelliği.
hüsn-i beyân ::: ed. iyi, güzel anlatış.
hüsn-i endim ::: endam, vücut güzelliği.
hüsn-i hâl ::: davranış güzelliği.
hüsn-i hareket ::: iyi muamelede bulunma.
hüsn-i hatt ::: yazı güzelliği.
hüsn-i hisâl ::: huyların iyiliği.
hüsn-i hitâm ::: iyi sona erme.
hüsn-i hizmet ::: iyi iş görme.
hüsn-i ibtidâ' ::: ed. (bkz. : berâat-i istihlâl).
hüsn-i idare ::: iyi idare, iyi kullanma.
hüsn-i imtizaç ::: iyi geçinme.
hüsn-i isti'mâl ::: iyi kullanma.
hüsn-i i'tibâr ::: çok itibâr gösterme, iltifat etme.
hüsn-i kabul ::: iyi bir surette kabul etme, iyi yüz gösterme.
hüsn-i makta' ::: ed. bir gazelin makta' beytinden evvelki beyit.
hüsn-i ma'nevî ::: iç güzelliği.
hüsn-i matla' ::: ed. bir gazelin ikinci beyti.
hüsn-i meyelân ::: muhabbet iyiliği.
hüsn-i muamele ::: iyi muamele.
hüsn-i nazar ::: teveccüh, iltifat.
hüsn-i niyyet ::: iyi niyet.
hüsn-i suret ::: iyi bir surette.
hüsn-i sûrî ::: görünüşteki güzellik.
hüsn-i şöhret ::: iyi şöhret.
hüsn-i tabiat ::: zevk güzelliği.
hüsn-i ta'bîr ::: söyleyişin güzelliği, güzel ifâde.
hüsn-i tahallus, hüsn-i ta'lfl ::: ed. bir şeyin meydana gelmesine hayalî ve güzel bir sebep gösterme.
hüsn-i tedbîr ::: iyi, yerinde, yolunda tedbir.
hüsn-i telâkki ::: iyi kabul.
hüsn-i teveccüh ::: sevgi ile karışık beğenme.
hüsn-i zann ::: iyi fikir besleme.
hüsn ü ân ::: 1) güzellik; 2) müz. Türk müziğinin en az iki buçuk üç asırlık bir mürekkep makamı olup, numunesi kalmamıştır.
hüsn ü aşk ::: 1) güzellik ve sevgi; 2) Şeyh Galib'in meşhur manzum hikâyesi.
hüsn ü kubh ::: 1) güzellik ve çirkinlik; 2) Hanefî fıkhının en mühim bahislerinden biri.
hüsn ü letafet ::: güzellik ve hoşluk.
---
hüsn ne demektir? anlamı nedir? hüsn osmanlıca yazılışı,hüsn arapca nasil yazilir