ibn ~ ابن ::: (a. i. c. : benûn. ebnâ) : oğul,

ibn-i arz ::: gurbette bulunan, garip yolcu.

ibn-i hurre ::: dürüst, doğru, namuslu.

ibn-il-celiâ ::: çok meşhur, şanlı adam.

ibn ül arabi, ibn-i arabî ::: Hz. Muhiddîn-i Arabî,

ibn-ül-vakt, ibn-i vakt ::: vaktin uyarına giden, zamana uyan, vakte göre hareket eden.

ibn-ül-ha«tâb. ::: (bkz. : Ömer-el-Fârûk).

ibn-üs-sebîl, ibn-i sebîl ::: yolcu, (bkz. : reh-neverd).

ibn-i üsbûayn ::: 1) ayın on dördü; 2) çok güzel genç.

ibn-üz-zemân ::: zemâne çocuöu.

ibn-üz-zinâ ::: piç.