iltivâ' ~ التواء ::: (a. i.) : 1) sarılma. 2) sarılıp dolaşma. 3) büklüm büklüm olma. 4) dalgalanma. 5) eğri durma. 6) fiz. burulma, bükülme. 7) jeol. kıvrılma; esneme.

lltivâ-yî em'â ::: hek. bağırsağın kendi üzerine helezönî olarak kıvrılması.

iltivâ-yi rahm ::: hek. doğum sırasında rahmin bükülmesi.

iltivâ-yi serâyîn ::: hek. kırmızı kan damarlarının (* atardamar) birbirine dolaşması, bükülmesi.