âteş ~ آتش ::: (f. i.) : 1) ot, hararet, kızgınlık.

âteş-i âb-perver ::: mec. kılıç, hançer.

âteş-i bahar ::: 1) kırmızı gül; 2) lâle.

âteş-i hecr ::: ayrılık ateşi.

âteş-i hûn-i hamiyyet ::: hamiyet kanının ateşi.

âteş-i Nemrûd ::: Nemrut'un, Hz. İbrahim'in halkı tenvir etmesine kızarak kendisini cezalandırmak üzere yaktırdığı ateş.

âteş-i rûmî ::: tar. deniz ve kara muharebelerinde kullanılan yangın çıkarma vâsıtalarından biri.

âteş-i sûzân ::: yakıcı ateş.

âteş-i ter ::: kırmızı şarap. 2) gözyaşı. 3) hastalık. 4) harb, savaş.