bast ~ بسط ::: 1) yayma, açma, uzun uzadıya anlatm'a. (bkz. : ityân, serd).

bast fi makam-il-hafi ::: Allah'ın abdi mahlûkat ile zahiren bast demesi. Bu; abd'in halk için bâtı-nan rahmete vesile olmasını iktizâ eder. Böyle olan abid eşyayı istîab eder. Onun her şeyde tesiri olur; hiç bir şey onun üzerinde müessir olamaz.

bast fi makam-il kalb ::: nefis makamında rica mesabesindedir. Lütuf ve rahmeti, kurb ve ünsü kabule işarettir, [mukabili : kabz dır].

bast-ı dâ'vâ ::: dâva açma.

bast-ı makal ::: söz açma.

bast-ı mukaddemât ::: asıl maksada girmeden bir şeyler söyleme. 2) mat. tüm sayılı bir kes'rin tüm sayısını, kesrin paydasiyle çarpıp payına katmak ve çıkanı pay yapıp asıl paydasını olduğu gibi bırakmak. 3) rica hâli. (kabule, rahmete, ünse işaret olarak Allah tarafından tevcihin gelmesine de "bast" denilir].