bâş-pâre ~ باش پاره ::: (t. f. b. i.) : 1) baş parçası. 2) müz. ney, nısfiye ve girift'lerde, âletin yukarı ucunda bulunan ve üflemek üzere dudağa dokundurulan kısmına denilir ki, sazdan ayrılabilen bir kısımdır ve kamıştan değil, aşınmasın ve iyi dursun diye ceviz, şimşir gibi kıymetli ağaçlardan veya fildişi, boynuz, kehlibar gibi maddelerden yapılır, [fagot, klarinet gibi nefesli çalgılarda da böyle ayrı ağızlık parçası mevcuttur].