sevâd ~ سواد ::: (a. i.) : 1) karalık, siyahlık, karartı. 2) yazı, karalama. Teksîr-i sevâd : boş yere yazı yazma. 3) uzaktan karartı hâlinde gö rülen kalabalık. 4) bir şehrin çevresindeki karartı hâlinde görünen bağ, bahçe ve bostanlar. 5) s. kara, -siyah.

sevâd-i a'zam ::: "ulu şehir" : Mekke-i Mükerreme.

sevâct-ı batn ::: anat. karaciğer.

sevâd-ı Müslimîn ::: İslâm cemâati.

sevâcl-ül-ayn ::: hek. gözbebeği.

sevâd-ül-kalb ::: yüreğin ortasında -var sayılan-kara benek.

sevâd-ül-vech fi-d-dâreyn ::: tas. bilkülliye fena fi-llâhdan ibarettir. Bir şekildeki sahibinin aslen ve kat'en, zahiren ve bâtınen, dünyâ ve âhireten vücudu yoktur. Bu mertebe fakr-i hakiki makamı olup adem-i asiî'ye rücû' neşesidir. Bunun için اذا تم الفقر فهو الله demişlerdir.