tertîb ~ ترتيب ::: (a. i. rütûb'dan. c. : tertîbât) : 1) dizme, sıralama, hazırlama, düzene koyma. 2) [matbaa işlerinde] dizgi. 3) sıra, dizi, düzen. 4) top; geo. bir düzlem üzerinde birbirine dik olarak tasavvur edilen kemiyyât-ı . vaz'iyye (koordine eksenleri, absis-ordine) mihverlerinden ufuk hattına paralel olana aynı düzlem üzerindeki bir noktadan indirilmiş dikmenin uzunluğu, [topografyada bu sistem 90 derece farklı olduğundan geometrinin tertîbi topografyanın faslası olur. (top. da, geom. nin aksine x. yerine y. y. yerine x. ekseni alınır)] , fr. ordinj.

tertîb-i sehvi ::: yanlış dizgi [matbaacılıkta] . 5) ed. fikrin ve ifâdenin sıralanması, hâdiselerin oluş. tarzına göre anlatılması.