yemîn ~ يمين ::: (a. s. c. : eymân) : 1) sağ, sağ taraf; sağ el. Kedd-i yemîn : el emeği; el emeği ile kazanılan. 2) and. (bkz. : kasem).

yemîn-bi-llâh ::: Allah'ın kutsal adına olan yemin, (bkz. : kasem-bi-llâh).

yemîn-fi-l-isbât ::: huk. bir şey yapmak için vuku' bulan yemin.

yemîn-fi-n-nefy ::: huk. bir şeyi yapmamak için vâki olan* yemin.

yemîn-i fâcire ::: huk. yalan yere edilen yemîn.

yemîn-i ::: yapılan yemin gibi ki yalnız o defâki sokağa çıkmıya münhasır olur]

yemîn-i gamız ::: ("ga" uzun okunur) : yalan yere edilen yemin.

yemîn-i gamûs ::: huk. yalan yere âmden edilen yemin.

yemîn-i istihzar ::: fık. terekeden bir hak dâva ve ispat eden kimseye hâkim (yargıç) tarafından ettirilen yemin.

yemîn-i lağv ::: huk. zanna mebnî, vâki olana muhalif yapılan yemin.

yemîn-i muvakkat ::: huk. bir vakit ile mukayyet veya tevkit ifâde eden bir lâfza mukarin olan yemin.

yemîn-i mürsel ::: huk. bir vakit ile mukayyet olmıyan yemin, [meselâ : "filân işi yaparım" diye yemin etmek oibi]

yemîn ü yesâr ::: sağ ve sol.