çâr-gâh ~ چارگاه ::: (f. b. i.) : 1) dört taraf : [doğu, batı, güney, kuzey]. 2) Dünyâ. 3) muz. Türk mûsikisinin 1 numaralı basit makamı ve ana-dizisidir. Çargâh beşlisinin tiz tarafına bir çargâh dörtlüsü katılmasından meydana gelmiştir. Durağı kaba, çargâh ve güçlüsü rast perdeleridir. Orta sekizlideki sesleri şöyledir : kaba çargâh, yegâh, hüseynî-aşîran, acem-asîran, rast, dügâh, pûselik, çargâh. Bu şekilde, hiç bir arıza yoktur. Makam çı-kıcı olarak seyreder. Niseb-i şerîfe sayısı 9, yânî tamdır.

çâr-gâme ::: (f. b. i.) : 1) sür'at-li giden yorga at. 2) işret meclisinin kızışması.