ceng-âzmûde ~ جنآرمودهگك ::: (f. b. s.) : savaş tecrübesi olan [kimse].

Ceng-azmûdengî ::: (f. b. i.) : savaşta tecrübe sahibi olma.

ceng-cû ::: (f. b. s.) : cenk arayıcı, kavgacı.

cengel ::: (f. i.) : orman.

cengel-istân ::: (f. b. i.) : orman, sık ağaçlık.

cengî ::: (f. i.) : savaş hâlinde bulunan.

Cengîziyân ::: (f. i. c.) : Cengiz soyundan gelenler, bunlara tâbi olanlar.

cenîbe, cenîbet ::: (a. i. c. : cenâib. cenâyib) : yedek hayvanı, çıvgar.

cenîbe-keş ::: (a. f. b. s.) : yedek hayvanı çekip götüren.

cenîn ::: (a. i.) : karındaki çocuk, döl. İskat-ı cenîn : çocuk düşürme.

cenîn-i gayr-i müstebîn-il-hilka ::: anat. âzâs : kısmen teşekkül etmiş cenîn.

cenîn-i kâzib ::: gerçek olmıyan gebelik, dış gebelik.

cenîn-i müstebîn-il-hilka ::: âzası belirmiş olan cenîn.

cenîn-i sakıt ::: düşen çocuk, düşük.