enîs, enîse ~ انيس ، انيسه ::: (a. i. üns'den.) : 1) dost, arkadaş; yar, sevgili.

enîs-i dil ::: gönül dostu. 2) [birincisi] erkek, [ikincisi] kadın adı.

enîs-ül-guzât ::: XVI. asır şâilerinden Hüsam Fü-tûhî'nin manzum olarak yazdığı 118 sahifelik bir fetihnamedir, [bu eser, 1526 (H. 933) yılında Kanunî Sultan Süleyman'ın Macaristan'a yaptığı seferini hikâye etmektedir].

enîs-ül-kalb ::: Fuzûlî'nin, Iran şâirlerinden Hüs-rev-i Dehlevî ile Molla Câmi'ye nazîre olarak yazmış olduğu meşhur Farsça kasîdesidir.