âlem ~ عالم ::: (a. i. c. ; âlemîn, âlemûn, avâlim) : 1) dünyâ, cihan, (bkz. : dehr).

âlem-i berzah ::: (bkz. : mânend, âbâd).

âlem-i berîn ::: en yüksek âlem.

âlem-i ceberut ::: Tanrının bulunduğu dünyâ, fânî dünyânın dışında olan âlem. 2) insanlar, halk. 3) mec. eğlence. 4) lüzûm, mânâ.

âlem-i ervâh ::: ruhlar âlemi, öteki dünyâ.

âlem-i esbâb ::: madde âlemi, bu dünyâ.

âlem-i fânî ::: fânî âlem, fânî dünyâ, bu dünyâ.

âlem-i gayb ::: görünmez âlem.

âlem-i hâb ::: uyku âlemi.

âlem-i kevn ::: varlık âlemi, var olma dünyâsı.

âlem-i kitmân ::: saklı âlem.

âlem-i kudsî ::: Tanrı âlemi.

âlem-i lâhut ::: Tanrı âlemi.

âlem-i ma’nâ ::: rüya âlemi.

âlem-i melekût ::: Tanrı’nın mutlak hükümdar olduğu âlem.

âlem-i menâm, âlem-i misâl ::: uyku, rüya âlemi.

âlem-i nakayis ::: nakîseler âlemi.

âlem-i nâr ::: ateş dünyâsı.

âlem-i siyâset ::: siyâset âlemi, siyâset dünyâsı.

âlem-i sabâvet ::: çocukluk dünyâsı.

âlem-i şems ::: Güneş ve peykleri.