hükm ~ حكم ::: (a. i. c. : ahkâm) : hüküm, emir, * komuta.

hükm-i Sdil ::: huk. adalet üzere verilmiş hüküm.

hükm-i gıyabî ::: huk. iki taraftan biri hazır olmadığı halde verilen hüküm.

hükm-i Karakuşî ::: (Karakuş hükmü) : mantığa uymıyan, hesaba kitaba gelmlyen hüküm.

hükm-i kaza ::: (kazanın hükmü) : her hususta Allah tarafından evvelce verilmiş olan hüküm.

hükm-i nizamî ::: serî hükümler, hâricinde kalan İşler İçin nizamiye mahkemelerince verilmiş hüküm.

hükm-i şer'î ::: şerîat îcâblarına göre verilmiş hüküm.

hükm-i ümmehât ::: fels. fr. matriarcat.

hükm-i vicahi ::: huk. iki taraf veya vekilleri hazır oldukları halde verilen hüküm.

hükm-i vicdanî ::: vicdana âit hüküm.

hükm-i zımnî ::: huk. [eskiden] zımnen vâki olan hüküm, [bir kimse diğer bir kimse aleyhine : "benim fifân şahıs zimmetinde sabit olacak şu kadar kuruş alacağıma onun emriyle kefil olmuş idin" diye dâva ve o kimse kefaleti ikrar ve borcu inkâr etmekle müddei, borcu ispat ederek hâkim dahî hükmetse bu hüküm kefil aleyhine sarahaten ve asil gaip aleyhine zımnen hükmolur].