"); ism ~ اسم ::: (a. i. c. : esâmî, esma') : isim, ad. (bkz. : nâpı).

ism-i a'zam ::: (en büyük ad) : Allah'ın kur'an'da geçen yüz isminden doksan dokuzu belli esmâ-i hüsnâ'sının fevkındeki adı, "Allah veya hüve ismidir" diyenler vardır.

ism-i cins ::: gr. cins isim, bir cinsten, bir neviden olan şeylerin hepsine verilebilen bir ad : "vilâyet, karpuz, kedi. . " gibi.

ism-i fail ::: gr. kendisinden fiil, iş çıkan kimsenin sıfatı : "fail, hadim, sâim, kâtip. " gibi.

ism-i hâss ::: gr. has isim (* özel ad) ; yalnız bir' kimse, bir hayvan veya bir şeye has olan isim : "ahmed; güneş; zonguldak.. " gibi.

ism-i işaret ::: gr. kendisiyle muayyen bir şeya işaret olunan kelime : "bu, şu, o.. " gibi.

ism-i mef'ûl ::: gr. failin fiili, kendi üzerine geçen kelime : "mefûl; mağdur; mahsûs. . " gibi.

ism-i mensûb ::: gr. kelimenin sonuna nispet yesi denilen bir î getirilerek yapılan sıfat : "islâmî; sükûtî. . " gibi.

ism-i tafdîl ::: kazandığı sıfat ve mânâ çok vs kuvvetli olan ve türkçede : (daha, en, pek, çok) kelimeleriyle anlatılan söz. ["akdes" (daha, pek. en kutsal) ; "ahmer" (daha, en, pek kırmızı) ; "esved" (daha, pek, en kara)] gibi.

ism-i tasgir ::: gr. mânâsında küçüklük olan isim : "abd" den "ubeyd" (kulcağız, köle) ; "batın" dan "buteyn" (karıncık, ufak karın). gibi.