i'tâk ~ اعتاق ::: (a. i. ıtk'dan.) : [kola veya câriye] azâdetme, edilme.

i'tâk bi-l-kinsya ::: huk. [eskiden] kinâî lâfızlardan biri ile yapılan i'taktır ki hüküm ifâde etmesi niyete bağlıdır, ["sen benim mülküm değilsin", "sebilini tahliye ettim" gibi]

i'tâk-ı mahzur ::: huk. [eskiden] gayrimeşrû bir cihet için yapılan ıtık.

i'tâk-ı mendûb ::: huk. [eskiden] Allah rızâsı için yapılan ıtık.

i'tâk-ı mübâh ::: huk. [eskiden] bir veçhe, bir şeye niyet etmeksizin yapılan ıtık.

i'tâk-ı sarih ::: huk. [eskiden] azâdetmeye yarıyan açık sözlerden biri ile yapılan îtaktır ki bununla niyete muhtâc olmaksızın ıtık vuku bulur, memlûk kabul etsin etmesin : "sen hürsün!", "seni azâdettim" gibi.

i'tâk-ı vâcib ::: huk. [eskiden] katilden, zıhardan, yeminden, oruç bozmaktan dolayı yapılması îcâbeden ıtık.