kâlû ~ كالو ::: (f. i.) : 1) güvercin, (bkz. : kebûter). 2) küçük parmak.

kâlûs ::: (f. s.) : ahmak, akılsız, (bkz. : ebleh).

kâlûs-âne ::: (f. zf.) : ahmakcasına, akılsızcasına. (bkz. : ebleh-âne).

kâlûşe ::: (f. i.) : 1) tencere. 2) çömlek.

kalya, kalye ::: (f. i.) : deniz nebatlarının ('bitkilerinin) yakılmasıyla meydana gelen tuz.

kalye-i lahmiyye ::: vet. husye seretânı.

kalye-i mâiyye ::: vet. husye istiskası. kalye tuzu : kim. soda.

kalyan ::: (f. i.) : nargile.

"); kam' ::: (a. i.) : ezme, kırma; zaptetme.

kâm ::: (f. i.) : 1) anat. Ağzın üstü, tavanı, damak, (bkz. : kubbet-ül-hanek). i. meram, arzu, emel, istek. Be-kâm : isteğine kavuşmuş. Nâ-kâm : isteğine kavuşmamış. 3) lezzet, zevk.

kâm u nâ-kâm ::: ister istemez, elbette.

kamâkım ::: (a. i. kumkumanın c.) : içine zemzem, mürekkep gibi şeyler konulan yuvarlak testiler.

kamâme ::: (a. i.) : süprüntülük.

kamSrî ::: (a. i. kumru'nun c.) : zool. kumrular.

kâm-bahşı ::: (f. b. s.) : herkesin isteğini yerine getiren.

kâm-bîn ::: (f. b. s. c. : kâm-bînân) : kâm görücü, meramına erdiren, mes'ud, bahtiyar, mutlu, (bkz. : kâm-ver).

kâm-bînân ::: (f. b. s. kâm-bin'in c.) : kâm görücüler, meramına erdirenler, mes'udlar, bahtiyarlar, mutlular.