mahrem ~ محرم ::: (a. s. harâm'dan c. : mahârim) : 1) haram, şeriatın yasak ettiği şey. 2) nikah düşmiyen, şerîatçe evlenilmesi yasak edilen. 3) şerîatçe, kadının kendisinden kaçmadığı [erkek] . 4) [biriyle] çok samîmi, içli dışlı olan. 5) gizli olan, herkese söylenmiyen. 6) herkesçe bilinmemesi îcâbeden. Nâ. mahrem : nikâh düşen, kendisinden kaçılan erkek.

mahrern-i esrar ::: kendisine sır söylenen kimse.

mahrem-i râz ::: kendisine sır verilmiş kimse. tas. Allah'ın sırrına âşinâ olmıya başlıyan kimse; velî.