mansûr, mansûre ~ منصور ، منصوره ::: (a. s. nusret'den) : 1) nasroluntnuş, Allah'ın yar-dımiyle galib, üstün gelmiş. Asâkir-i mansûre-i Muhammediyye : Yeniçeri teşkilâtının lağvından sonra kurulan ordu, [bu uzun adın kısaltılmışı : "mansûre" dir] . 2) müz. Türk müziğinde diyapazon "lâ" sini dügâh olarak alan ahenk ki, eskiden bu ahenk ile okunurdu. 3) aynı esâsa dayanan ney çeşidi.

mansûre hazînesi ::: II. Sultan Mahmut'un Yeniçeriocağını kaldırdığı hicrî 1241 (1826 yılında "asâkir-i mansûre-i Muhammediyye" adiyle kurulan askerî teşkilâtın masrafına karşılık olarak ayrılan devlet gelirleri.