nevâ [y] ~ نوا [ی] ::: (f. i.) : 1) ses, sadâ, makam, ahenk, nâme. Mürg-i hoş-nevâ : güzel sesli kuş.

nevâ-yi bülbül ::: bülbül nağmesi. 2) refah. 3) levazım, kuvvet, zenginlik. 4) nasîp, behre : Bî-nevâ : behresiz, mahrum. 5) müz. Türk müziğinin 7 numaralı basit makamı olup en eski makamlardan biridir. Uşşak dörtlüsüne rast beşlisinin ilâvesinden meydana gelmiştir. Seyri çıkıcıdır (inicisine tâhir denilir). Durak dügâh (lâ) ve güçlü-dörtlü ile beşlinin birleştikleri dördüncü derece olan-nevâ (re) dir. Donanımına si koma bemolü ve fa bakıyye diyezi konulur (ilk arıza uşşak dörtlüsü, ikincisi rast beşlisi için). Orta sekizlideki sesleri pestden tîze doğru olmak üzere şöyledir : dügâh, segah, çargâh, neva, hüseynî, eviç, gerdaniye ve muhayyer.

nevâ-yi Husrevânî ::: meşhur Bârbed'in Husrev-I Pervîz'in meclisinde okuduğu bir şarkı.

nevâ-yi sünbüle ::: müz. Türk müziğinin eski mürekkep makamlarından olup bir numunesi kalmamıştır.

nevâ-yi uşşak ::: müz. Türk müziğinin eski bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış bir numunesi yoktur.