"); nîm ~ نيم ::: (f. s.) : 1) yarı, yarım, buçuk, (bkz. : nısf, nîme).

nîm-bismil ::: yarı boğazlanmış, usûlüne göre kesilmemiş hayvan.

nîm-hilâl ::: mec. güzelin dudağı. 2) müz. Türk müziğinde birbirinden farklı üç mânâda kullanılır : 1) usul isimlerinin başına gelirse o usûlün yarısına müsâvî bir usûl teşkîl eder : nîm-berefşan, nîm-çenber, nîm-devir, nîm-evsat, nîm-hafif, nîm-sa-kil, nîm-sofyan, nîm-fahte ki, bu usuller berefşân, çenber, evsat, hafif, sakil, sofyan, fâhte usullerinin yansıdırlar; yalnız nîm-devir, devr-i kebîr'in yarısı değildir. Ekseriya lenk-fâhte denilen nîm-fah-te de, fahte'nin yarısıdır; 2) perde isimlerinin başına gelirse o perdenin bir koma pestindeki perdeyi işaret eder : nîm-hicar, nîm-hisar ve nîm-zengûle ile nîm-şehnaz.

nîm kavı ::: usulde, kavî zaman ile zaif zaman arasında orta kuvvette bulunan zaman.