safa' ~ صفاء ::: (a. i.) : 1) saflık, berraklık. (bkz. : safvet). 2) gönül şenliği, kedersizlik, eğlence. Ehl-i safa : safa adamı, keyif adamı. 3) müz. Türk müziğinin en az iki asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

safâ-yi bâtın ::: iç saflığı; ruhun kedersizliği.

safâ-yi gülsen ::: gülsen safâsı; gül bahçesi eğlencesi.

safâ-yi hilkat ::: yaradılışın zevki. 4) erkek adı.