sahih, sahîha ~ صحيح ، صحيحه ::: (a. s. sihhat'den. c. : sihâh) : 1) gerçek, doğru. 2) hâlis, kusursuz, ayıpsız. Efkâr-ı sahiha : gerçek fikirler. 3) ed. lafzî ve manevî nakîselerden ârî üslûp. 4) a. gr. kelimenin ana harfleri (hurûf-ı asliye). 1) hemze (başta "elif", orta veya sonda hamzeden; tazîf (iki aynî harf yanyana geldiği zaman yalnız biri yazılıp üzeri şeddelenmek) den; harfli illet (değişmeyi kabul eden "ve", "ye" ile bunlardan kalbolunan "elif") den salim bulunursa kelime sahihtir. Meselâ : şerk, şâkir "şükr", ma'kul "akl", efdal "fazi", mezâhib "mezheb" gibi.