tafdîh ~ تفضيح ::: (a. i.) : rezîl etme. (bkz. : tafzîh).

tafdîl ::: (a. i. fadl'dan. c. : tafdîlât) : birini ötekilerinden üstün tutma, 2) gr. * en-üstünlük, fr. superlatif. İsm-i tafdîl : mukayese ve üstünlük gösteren sıfat. [Arapça'da "ef'al" vezninde : "ekber, ahmer. . " gibi; dilimizde "daha, en, pek, cok" edatlariyle : "daha güzel, en güzel, pek güzel, çok güzel. " gibi, eskî Türkçe'de : "-rek, rak" ekleriyle : "küçürek, ufarak. . " gibi; Farsça'da : "-ter, -terin" edatlariyle : "büzürk-ter, bü-zürk-terin. . " gibi. edatlarla yapılır]