tâhir ~ طاهر ::: (a. s. tahâret'den) : 1) temiz, (bkz. : pâk). 2) abdest ve guslü bozan şeylerden biri bulunmıyan. 3) i. erkek adı. 4) i. müz. Türk müziğinde en eski makamlardan biri olup eskiden çok kullanılmıştır; son zamanlarda az kul-2!anılmış bulunuyor. (Bugün elimizde 54 kadar parça vardır.) Tâhir, nevanın inici şeklini teşkîl ettiği cihetle girift bir makamdır. Neva gibi uşşak dörtlüsüne rast beşlisinin ilâvesinden yapılmıştır. Uşşak dörtlüsü ile dügâh "lâ" perdesinde kalır. Güçlü -dörtlü ile beşlinin birleştiği müşterek ses olan -dördüncü derece neva "re" perdesidir. Donanımına "si" koma bemolü ile "fa" bakiyye diyezi konulur (İlki uşş

tâhir-i kebîr ::: müz. Türk müziğinin en az iki asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

tâhir-i sagir ::: müz. Türk müziğinin en az iki asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

tâhir-üs-sırr ::: tas. Cenâb-ı Hak'dan bir lâhze gafil olmiyan kimse.

tâhir-üs-sırr ve-l-alâniyye ::: tas. içi dışı temiz kimse; hem hakkın, hem de halkın haklarına ta-mâmiyle riayetkar olan kimse.

tâhir-üz-zâhir ::: tas. dışı temiz; Cenâb-ı Hakk'ın maâsîden koruduğu kimse.

tahin ::: (a. i.) : g. s. güzel sanatlarda kullanılan bir kâğıt cinsi, [tezhip, kat, minyatür v. b.]