terviye ~ ترويه ::: (a. i. reyy, riyy ve rivâ'dan.) : 1) iyiden iyiye, derîn derin düşünme. 2) suya kandırma. Yevm-i terviye, Yevm-Ct-terviye : zilhicce'nin sekizinci günü, arefeden evvelki gün. [hacıların o gün suyu olmıyan "Mînâ"ya gittikleri gün olup, gitmezden önce nefisleriyle binek hayvanlarını suya kandırdıkları veya Hz. İbrahim'in kesilme rü'yâsını o gece görüp, gündüz gereği gibi derin derin düşündükleri için bu ad verilmiştir]