tesebbüben ~ تسببا ::: (a. zf.) : sebebolmak suretiyle.

tesebbüben cerh ::: huk. bir kimsenin, alelade yaralanmasına sebep olan işi ortaya koyması, [meselâ : izinsiz kazılan kuyuya birinin düşmesi gibi] -

tesebbüben kati ::: huk. bir insanın ölmesine sebebiyet verme, yânî hâdiselerin tabiî cereyanlarına göre bir adamın ölümünü intâc edecek bir fiili ihdas etme.

tesebbüben sirkat ::: huk. birkaç şahsın birden mahfuz yere gizlice girip aldıkları malları içlerinden birine yükleterek hârice çıkarmaları ki, şeraiti mevcut olunca cümlesi hakkında had icra edilir.