"); vâcib ~ واجب ::: (a. s. vücûb'dan) : 1) terki caiz olmıyan, yapılması gerekli. 2) yapılması şer'an lüzumlu olan, farz derecesine yakın bulunan. [Kur'an'da zımnî delille emredilen : bayram namazları, adaklar gibi] . 3) fels. zorunlu.

vâcib li zâtihi ::: tas. adem-i mümteni olan mevcuttur ki vücut kendisinden olup başkasından olmadığı için mâdûmiyyetin imtinâı zaruret hâlinde olduğu yerinde kullanılır bir tâbirdir.

vâcib-ül-îfâ ::: yapılması gerekli olan.

vâcib-ül-vücûd ::: varlığı lüzumlu olan, Allah.

vâcib-ür-riâye ::: 1) riâyet edilmesi gerekli olan; 2) tar. sadrâzam, vezir, nişancı ve beğlerbeğilerin oğulları gibi hürmet ve riâyet edilmesi lâzımgelen kimseler.