cevelân-ger, cevlân-ger ~ جولانگاه ، جولانگه ::: (a. f. b. i.) : cevelân edici, dolaşıcı; atlı.

cevelân-gerî, cevlân-gerî ::: (f. b. i.) : cevelângerlik, cevelân edilicik, dönüp dolaşıcılık.

cevf ::: (a. i.) : 1) boşluk. 2) oyuk. 3) iç; kalb.

cevf-i leyi ::: gece yarısı, yarı gece.

cevf-i mi'de ::: mîde boşluğu.

cevher ::: (a. i. c. : cevahir) : 1) maya, öz. 2) elmas, değerli taş ["cevahir" en çok bu mânâda kullanılır]. 3) [evvelce] Horasan'da ve Şam'da yapılan kılıçların demirlerinde görülen siyah ve beyaz dalgalı benekler, çizgiler. 4) ed. yalnız noktalı harfler hesâbedilmek suretiyle ve "ebced" hesabiyle yazılan, çok defa manzum olan târih, (bkz. : cevherin, mu'cem, menkut). [zıddı "mühmel"]. 5) fels. kendi kendine bir varlığı olup, gerçekleşmesi için başka bir nesneye ihtiyâcı olmıyan.

cevher-i ferd ::: 1) atom; 2) ed. [şiirde] sevgili veya onun dudağı.

cevher-i ulvî ::: 1) en yüksek cevher; felekler; 2) ruh; 3) ateş.