emr ~ امر ::: (a. i. c. : evâmir) : 1) iş buyurma, buyruk, buyrultu, [ağızdan veyâ yazı ile]. 2) iş, şey, husus, vakıa, hâdise, [bu mânâlarda kullanıldığı takdirde cemi "umur" gelir], (bkz. : emir).

emr bi-l-ma'rûf ve nehy ale-l-münker ::: şeriatın emirlerine uygun emir ve yasaklarına göre yaptırmama.

emr-i âlî ::: [eskiden] pâdişâh tarafından verilen emir.

emr-i gaib gr. ::: üçüncü şahsa verilen emir.

emr-i garîb ::: tuhaf şey.

emr-i hakk (Allah'ın emri) ::: ölüm.

emr-i hâzır ::: gr. ikinci şahsa verilen emir.

emr-i ilâhî ::: (Allah'ın emri) : ölüm.

emr-i kavlî ::: aldığı emri yapmıya mecbur olan [kimse].

emr-i müşkil ::: zor iş.

emr-i sâmî ::: [eskiden] sadâret makamından yazılan emirname.

emr-i tabîî ::: tabîî iş.

emr-i vâki' ::: beklenmedik bir emir.

emr ü fermân hazret-i men leh-ül-emrindir ::: emir ve ferman, emir sahibi olan kimsenindir.