ferec ~ فرج ::: (a. i.) : 1) gam, tasa ve sıkıntıdan kurtulma; kederden, darlıktan sonra gelen sevinç, teselli. 2) zafer.

Ferec Ba'd-eş-Şidde ::: 1) zorluktan sonra gelen kolaylık; kederden, darlıktan sonra gelen sevinç. 2) yazarları meçhul olan hikâye kitapları olup yedisi Türkçe, sekizi Arapça ve birisi de Acemce olmak üzere İstanbul ve Ankara kütüphanelerinde 16 nüshanın bulunduğu B. Şükrü Kurgan tarafından bildirilmektedir. (Türk Dili Belleten, Seri III. Sayı 4-5, yıl 1945, sah. 353.