hâfe ~ حافه ::: (a. i. c. : hâfât) : 1) kenar, sâhil, kıyı.

hâfe-i nehr ::: nehir kenarı.

hâfe-i tarîk ::: yol kenarı. 2) hek. iki veya daha çok sathın (* düzey) bir zaviye (*açı) teşkil ederek birleşmesinden meydana gelen uzunlamasına keskinlik.

hâfe-i halfiyye ::: anat. bir organın veya bir kemiğin tabîî durumunda iken arkaya raslıyan kenarı.

hâfe-i kuddâmiyye ::: anat. tabîî durumunda bulunan bir organın veya kemiğin ön kenarı.

hâfe-i süflâ ::: anat. bir organın veya kemiğin tabîî durumunda iken aşağı tesadüf eden kenarı.

hâfe-i ulyâ ::: anat. tabîî durumunda bulunan bir organın veya kemiğin yukarıya tesadüf eden kenarı.

hâfe-i ünsiyye ::: anat. bir organın, daha çok bir kemiğin tabîî durumda iken -insan vücûdunu yukarıdan aşağıya doğru ikiye bölen- asıl hat tarafında olan kenarı.

hâfe-i vahşiyye ::: anat. tabîî durumda bulunan bir organın veya kemiğin, orta çizgi denilen hayalî çizgiden en uzak olan kenarı.