tevhîd ~ توحيد ::: (a. i. vahdet'den. c. : tevhîdât) : 1) bir kılma, bir etme, birleştirme, birleştirilme. 2) bir sayma, bir olarak bakma, birliğine inanma. 3) Allah'ın birliğine inanma. 4) "lâilâhe-ill-Allah" sözünü tekrarlama.

Ehl-i tevhîd ::: Allah'ın birliğine inananlar.

Kelime-i tevhîd ::: Lâilâhe-ill-Allah" sözü. (bkz. : muvahhidîn).

Sûre-i tevhîd ::: Kur'ân'ın 112) sûresi (bkz. : ihlâs). 5) ed. Allah'ın varlığına ve birliğine dâir yazılan manzume. 6) miiz. klâsik Türk dînî şiir müziğinde bir şekildir. Güftesinin mevzuu Allah'ın birliğidir. Aynı mâhiyetteki münâcât'tan şu fark ile ayrılır ki münâcât gibi Allah'a yalvarıp yakarış tarzında olmayıp, O'nun tevhîd ve azameti hakkındadır. Klâsik şiirde şekil itibariyle kasidedir; şu kadar ki memdu!) Allah olur. Cami müziğinde de bu mevzûdaki şiirler bestelenip a capella olarak okunur.

tevhîd-i ictihâd ::: huk. Yargıtay'ın iki dâiresi veya bir dâirenin iki karârı arasında aynı meselede tezat ve mubâyenet mevcut olması veya takarrür etmiş bir içtihadın değiştirilmesine ihtiyaç görülmesi hâlinde mümasil hâdiselerde tatbik edilmek, adlî kanunların tefsîrini tazammun etmek üzere verilen karar. [Yargıtay'ın bütün dâirelerinin iştirakiyle teşkil olunan heyetin üçte ikisinin ittifakiyle ittihâz olunur. Temyiz dairelerince aynı hâdiselerde misâl teşkîl eder; taraflara te'sîr etmezi.