vekîl ~ وکيل ::: (a. i.) : 1) birinin, işini görmesi için yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse.

vekil-i devlet ::: tar. vezîr-i a'zam, sadrâzam, başvekil.

vekîl-i hare ::: vekilharç, masraf görmekle vazîfeli kimse.

vekil-i musahhar ::: mahkemeye gelmîyen, geti-rilemiyen hakkında dâva olunan kimse İçin hâkim tarafından tâyîn olunan vekil. 2) vekâlet makamının en üstün âmiri; *bakan. Baş-vekil : başbakan. Da'vâ vekili : avukat.

vekîl-i mukayyed ::: huk. vekilliği bir kayıt ve şarta bağlı olan vekil.

vekîl-i mutlak ::: huk. vekilliği hiç bir kayıt ve şarta bağlı olmıyan vekil.